Elephant's World

Het is 17u en broeierig heet. De lucht is zwanger van een onweer dat niet wil komen en we liggen bij het zwembad lekker na te genieten van een heerlijke dag. Vandaag was het de dag van Oscar en Leon. Na de apen in Lop Buri en de tijgers in de tempel hier vlakbij hebben we vandaag een dagje olifanten verzorgd in ‘Elephants World’, een rust- en verzorgingstehuis voor oude en zieke olifanten. Het motto van de organisatie: de olifanten hebben 40 jaar of meer voor de mensen gezorgd, het is tijd dat de mensen voor de olifanten zorgen. Dus hebben we een hele dag gewerkt als volwaardige olifantenverzorgers voor de oude beestjes. Nu ja beestjes, ze wegen meer dan 2,5 ton. Met een slurf van 100 à 120 kg (om het voor de kinderen begrijpelijk te maken, heb ik het vergeleken met het gewicht van opa Donald - elke olifant heeft dus zo’n opa Donaldgewicht aan zijn neus (sorry pa...)).





De organisatie is opgericht door een dierenarts uit Kanchanaburi die een zorgcentrum voor de oude beesten wou oprichten. Dieren die te oud zijn, zich hun hele leven kapot hebben gewerkt of een blessure hebben opgelopen (na een verkeerscrash bijvoorbeeld) worden hier voor de rest van hun leven verzorgd. Elephant’s World is opgericht in 2009 en steeds op zoek naar nieuwe fondsen. Olifanten eten per dag zo’n tien procent van hun lichaamsgewicht en dat kost nogal wat geld. Hen een dag mogen begeleiden, was dus onze eerste bijdrage. Want om hen te mogen verzorgen en mee te draaien in het centrum, moet je per persoon een hoge entreeprijs betalen (25 € voor de kinderen, 37 € voor ons) In tegenstelling tot gisteren bij de tijgers was er van een commercieel gevoel absoluut geen sprake. Nog maar weinig toeristen hebben de weg naar Elephant's World gevonden.

We begonnen de dag met het voederen en we kregen van de verschillende vrijwilligers (waaronder twee Nederlandse dames) uitleg over de verschillende olifanten, hun namen en hun mahouts (vaste olifantenbegeleider). Onze jongens schuwden het zware werk niet en een gigantische hoeveelheid maïs, pompoen en biet ging zorgvuldig de mond in. Leon was eerst nog wat schuchter maar na een half uurtje ging hij als een door de zorgvuldige aanpak van de begeleiders als een echte prof aan het werk. Daarna kregen de olifanten een modderbadje. Oscar ontpopte zich tot een ware olifantenmasseur. Kilo’s modder heeft hij op hun neus gewreven terwijl hij zelf tot aan z'n knieën in de modder vast zat. Daarna hebben we met z’n allen de olifantenlunch voorbereid. Doordat de meeste olifanten al boven de zestig zijn, hebben velen geen tanden meer en eten ze kleverige rijstballen met groenten. Dus hebben we tientallen pompoenen, bieten, zoete aardappels en maïs gesneden en schoongemaakt. De kinderen moesten alle groenten goed spoelen en wassen. Daarna maakten we met z’n allen kleverige rijstballen met extra meel (een beetje zoals gehaktbrood).
Na de middag reden we in de open laadbak van een pick-up naar het veld om bananenbomen en -bladeren - iets wat olifanten heerlijk vinden - te kappen.

Betalen en zweten om te mogen werken dus, maar voor het goede doel. Olifant per olifant hebben we persoonlijk gevoederd en verzorgd. Het absolute summum was de wasbeurt in de rivier. Op de nek van een olifant het water in en schrobben maar. Alleen durfde Leon niet maar achteraf bekeken had ik meer schrik dan hij. Vriendelijk olifantengegrom en af en toe een slurf vol water over je ganse lijf moest je erbij nemen.

Oscar had het helemaal voor elkaar. Er is in het centrum één jonge olifant, Johny, een mannetje van 5 jaar dat als jong te vroeg bij zijn moeder is weggehaald. Die deed in de rivier niets liever dan rodeo spelen. Hij probeerde spelenderwijs en al duikend zijn Mahout en Oscar  van zijn rug te krijgen. Oscar vond het geweldig. En Leon ook wel een beetje, zei hij achteraf. Een prachtig project, met onze eigen ogen gezien en goedgekeurd. Constant op zoek naar geld en middelen. Voor wie nog een goed doel wil steunen, ziewww.elephantsworld.org
Fabrice