Reiskriebeltjes uit Thailand en Cambodja: Dé dag!

Vandaag was dé dag, de dag waarop we samen met Yan naar het weeshuis mochten. Voor ons, maar vooral voor Yan, Krista, Guido, Hawy en Kidist een spannend moment. Het weeshuis ligt even buiten het centrum. Het kostte ons ruim een half uur om er te geraken. Via een hek en een oprit reden we uiteindelijk het tehuis binnen. Een beetje onwennig stapten we uit de auto. We werden begroet door de hoofdzuster die er op dit moment de leiding heeft. Aanvankelijk was ze zelf een beetje beduusd. Bleek achteraf dat ze normaal op donderdag geen bezoek ontvangen, maar aangezien we er nu toch waren, was het geen probleem. Ze verwelkomde Yan met open armen. Zelf had ze hem niet meer gekend toen hij er nog was; de zusters verwisselen geregeld van locatie. Maar toen we even later naar boven mochten om de kamers te zien waar Yan nog had geleden, kwamen we een kinderverzorgsters tegen die meteen zijn naam, Yan-Sophaek, riep. Ze herkende hem nog! Zo ontroerend! Dat was echt een heel mooi moment. Ze wist nog heel goed wie hij was. Yan kon zich natuurlijk niets meer herinneren; hij was nog te klein toen hij uit het weeshuis werd opgehaald, maar hij leek ook heel blij dat iemand hem nog herkende. Er was trouwens nog een jongetje met wie hij samen een bedje had gedeeld. Dat was even slikken want het betekende ook dat dat jongetje minder geluk heeft gehad dan Yan. De veertig kinderen die nu nog in het weeshuis verblijven, komen trouwens niet meer in aanmerking voor adoptie. Ze zijn allemaal hiv positief.

We kregen een rondleiding door het gebouw, zagen het bedje waarin Yan heeft gelegen, zagen de kerk, de keuken, de plaats waar Guido en Krista moesten wachten voor ze Yan kregen, het schooltje waar de kinderen naartoe gaan, de speeltuin… Allemaal heel basic. We hebben Yan zelfs herkend op een foto die daar nog hangt. We zijn er allemaal een beetje stil van geworden.

Ook nadien was het nog even bekomen. Maar uiteindelijk zijn we na het obligate zwempartijtje nog naar de central market getrokken en zijn we gaan wandelen langs de mooie promenade aan Tonlé Sap. Een lekker etentje was de afsluiter van een bewogen, niet altijd gemakkelijke, maar fijne dag.

Drie jongens op een rij