vrijdag 20 juli 2012

Choeung EK en tuol Sleng

Een mokerslag, dat was vandaag ons deel. Ieder land heeft in zijn geschiedenis een zwarte bladzijde maar die van Cambodja is gitzwart. We wilden onze kinderen ook de donkere kant van het land niet onthouden maar ze hebben halverwege afgehaakt. Choeung Ek is een dorpje op 15 km buiten Phnom Penh, bij ons beter gekend als The Killing Fields, een zeer waardige gedenkplaats van de massamoorden onder het regime van Pol Pot. Het is muisstil op de site. Onbegrijpelijk is het enige wat in onze hoofden opkomt als we rustig de site verkennen. Gruwel alom. Je loopt langs putten waarin honderden, duizenden lijken zijn gedumpt. Op de paadjes liggen nog resten van beenderen, restanten van kleren die aan de oppervlakte komen… Iedereen is stil, ook de kinderen, ook al vertellen we niet alles wat we in onze hoofdtelefoon van de gids horen. De schedels van de vermoorde mensen zijn opgegraven en waardig opgebaard in een tempel die centraal over de vlakte kijkt. Je ziet er weinig Cambodjanen.Voor hen is het nog een onverwerkt verleden (hoorden we van Claire, de Belgische die ons gisteren vergezelde naar het weeshuis en die hier in de stad woont). Na het bezoek rijden we terug de stad in naar Tuol Sleng, het voormalig lyceum dat onder het regime van Pol Pot dienst deed als verhoorplaats en martelkamp S.21. De beelden zijn te hard voor de kinderen. We laten hen wat spelen in de schaduw van een boom, terwijl wij de gevangenenkamers en beelden van al die gedode mensen op ons netvlies laten branden. Om nooit meer te vergeten.















































































Om de kinderen nog iets van hun dag te laten maken, zijn we nog naar de Russische markt afgezakt. Lijkt een beetje op Chinatown in Bangkok. Echte vondsten hebben we daar niet gedaan. Een voetbaltruitje van Cambodja voor Yan vonden we ook nog niet, maar misschien was dat niet de dag daarvoor. Het is vanmiddag plots ook heel erg hard beginnen regenen. Binnen de kortste keren stonden de straten blank. Om ons hotel te bereiken moesten we tot onze enkels door het water. De kinderen vonden dat fantastisch. Ze zijn al zingend ons hotel binnengestapt.


 











‘s Avonds zijn we nog naar een voorstelling in het schaduwpoppentheater geweest (Heel erg mooi!)













En we krijgen nog een bericht over een reservatie bij Gaston voor ergens in augustus, wat de twee families bijzonder kunnen appreciëren. Er wordt in Gent nog aan ons gedacht. Fabrice en Sylvie

Geen opmerkingen:

Een reactie posten