zondag 8 juli 2012

Aapjes kijken in Lop Buri



De jetlag is nog niet helemaal verteerd. ‘s Avonds vallen we moeilijk in slaap en ‘s morgens geraken we ons bed niet uit. Het laatste ontbijt wordt geserveerd om half tien en we hebben ons al bijna iedere dag moeten reppen om dat te halen. Om half negen (in België half twee ‘s nachts; we zitten hier vijf uur voor op jullie) liggen we nog allemaal muurvast te slapen. Niet dat we dat erg vinden. Dan vertrekken we maar een beetje later op uitstap. Warm (lees: heet) is het toch.

Vandaag stond de apenstad Lop Buri op ons programma. In Lop Buri leven honderden makaken in de tempels waardoor ze door de Thai als heilige dieren worden beschouwd. Overal waar je kijkt, zie je apen. Op de daken, op de hekkens, in de tempels, op straat. Vooral in de apentempel, krioelt het van de grote, dikke, dunne, kleine, …aapjes.







Elk jaar wordt er een banket gehouden om de apen te danken omdat er dankzij hen veel (Thaise) toeristen naar Lop Buri komen. Het banket bestaat dan uit een twaalf meter lange tafel vol met bananen, groenten, noten, fruitsalade, rijst, eieren, enz… Het banket was nu een beetje minder uitgebreid maar daardoor niet minder indrukwekkend. Er lagen zelfs volledige varkenskoppen en -poten en de apen dronken met volle teugen flesjes … Yacult! In de apentempel (de tempel van Kala) brachten de Thai weer indrukwekkende offers. De taferelen leken op die van gisteren met lotusbloemen en veel wierrook.










Ondertussen kregen de apen buiten een lading gekookte eieren. De eieren werden vingervlug gepeld en alleen de dooier werd verorberd. Als je zoveel eten krijgt, kun je natuurlijk alleen maar het allerbeste kiezen. Het was vooral voor de kinderen een indrukwekkend spektakel. Zelf heb ik het niet zo begrepen op die beesten. In de meeste reisgidsen wordt gewaarschuwd dat ze wel eens agressief uit de hoek kunnen komen en dat je moet oppassen voor je spullen. Voor je het weet zijn ze immers weg met je zonnebril of fototoestel. Dat bleek in de praktijk allemaal wel mee te vallen. We zagen alleen een aap weglopen met de elastiek uit het haar van een meisje. En er staan ook overal jongens of mannen met stokken om je als toerist te begeleiden en je van al te opdringerige apen te ontdoen. Maar volgens Fabrice hadden we zo’n begeleider niet nodig. En ook Alice vindt mij maar een flauwe trees op dat vlak (Lees: ze hebben gelijk…). Dus…Toen ik nietsvermoedend een paar foto’s aan het maken was van de Khmertempel aan de overkant, zat er plots een aap op de schouders van …Leon. Voor wie hem een beetje kent: hij was daar niet gelukkig mee. Fabrice was niet meteen in de buurt, dus moest Alice voor redding zorgen. Niet dat die aap iets wilde doen - Alice en Oscar wilden niets liever dan dat een aap op hun rug zou springen - maar toch. Ik zag die aap bij Leon ook liever gaan dan komen. Haha, dacht die aap wellicht. Die heeft dat niet graag, dan zal ik ook eens op haar rug springen. Vijf minuten later sprong dat beest dus ook op mij. En ja: ik heb ook even luid geroepen als Leon. Waarom hij notabene de twee grootste bangeriken uitkoos, het is mij een raadsel. Fabrice en Alice lagen in een deuk, Leon en ik konden niet snel genoeg weg zijn… J Er zijn - helaas voor jullie, gelukkig voor mij - geen foto's van...Voor diegenen die zich zorgen zouden maken: er was eigenlijk echt niets aan de hand.




En ook nog voor de annalen: er was ook niets aan de hand toen Leon onder ons bed een muis dacht te ontdekken. Algemene consternatie en grootse plannen om het beestje te vangen later, bleek het gewoon een gekko te zijn...

Vanavond slapen we nog een laatste nachtje in ons hotel in Ayutthaya. We zijn zoals vooraf afgesproken wel van kamer moeten veranderen, maar ze is even fijn als die van de eerste twee dagen. En hoe het nu eigenlijk met dat regenseizoen zit? De eerste avond begon om zes uur een indrukwekkende regenbui van anderhalf uur. We zaten net in een tuktuk die ons dan maar naar een restaurantje bracht. Toen we klaar waren met eten, was de bui over. Eergisteren zag het ’s avonds zwart maar bleef de regen uit. En toen we gisteren in het restaurant aan de rivier zaten, zagen we veel bliksem en hoorden we gedonder in de verte. Maar geen regen. Nu vanavond vallen er een paar druppels, maar het is al pikdonker en veel meer dan een beetje schrijven, lezen, relaxen willen we toch niet meer doen. En de wind die de regen met zich meebrengt, zorgt voor een zacht, aangenaam briesje. Meer moet dat niet zijn. Life is good in Thailand.

Sylvie

@Guido & Krista:

Overal Gin -Tonic te krijgen hier maar de Thai drinken vooral veel Whisky. Meestal Amerikaanse of Thaise Whisky bij of na hun eten. Het viel me gisteren in het restaurant op dat aan bijna elke tafel een fles stond waarbij de Thai een paar glazen dronken en pro rata betaalden. Behalve aan onze tafel. Veel lemon Ice tea (vinden de kids heerlijk en wordt ons favoriete reisdrankje) en Singha Beer voor mij. Mijn eerste Gin-Tonic hou ik voor Phnom Phen. Zorg dat er nog wat over is... Fabrice

Nog een paar sfeerbeelden:








1 opmerking:

  1. Door jullie verhalen genieten wij mee van jullie avontuur, thx! AnB
    Fabrice en Alice, volgende keer graag eerst een fotooke maken vooraleer jullie een deuk te lachen ;-)

    BeantwoordenVerwijderen