Afscheid van Phnom Penh

We kunnen opnieuw geen afscheid nemen. Fabrice en Guido gaan naar central market om voor Yan nog een shirt te kopen van zijn land. De kinderen gaan samen met de Krista en Sylvie een workshop schaduwpoppen maken volgen. De kinderen krijgen een lapje leer en moeten met een hamer en kleine beiteltjes gaatjes, streepjes en lijntjes uitslaan. Een heel karwei en niet evident! We doen allemaal heel lang over een diertje terwijl die jongens die dat dag in dag uit doen daar zo handig in zijn dat het op een wip gedaan is. Maar we worden wel beloond voor ons geduldig werk. En we gaan naar huis met een zelfgemaakte olifant, zeepaardje, vogel, poes en vlinder. Een mooi souvenir.

Omdat we wat de laat zijn moeten we nog rushen om onze taxi te halen. Met een minibus voor tien personen rijden we in een kleine vijf uur naar de jungle van Koh Kong. We zullen tot dinsdag niet bereikbaar zijn. In de jungle hebben ze nog geen wifi… J

Met spijt hebben we Phnom Penh, de parel van Azië, verlaten. Het is een stad die ons erg bevalt. Heel Aziatisch, een beetje chaotisch maar heel charmant. Brommertjes overal en vriendelijke mensen, stuk voor stuk. Met trendy plaatsjes. De Toyata Camry heeft hier helaas wel plaats gemaakt voor Lexussen en Landrovers. Maar de brommertjes en de tuktuks bepalen hier nog steeds het straatbeeld. En de Cambodjanen lachen hun tanden bloot als er twee tuktuks passeren waarin twee gekke families Buffaloliedjes zingen (Buffalo olé, olé…; Laat de zon in je hart, ze schijnt toch voor iedereen, geniet van het leven, het duurt toch maar even (voor de niet-voetballiefhebbers: dat spelen en zingen ze op la gantoise als ze gewonnen hebben), en nog meer van dat moois. Het levert hilarische taferelen op.

We komen laat aan in Koh Kong. Een boot brengt ons naar de finale bestemming in de jungle, een ecolodge met weinig comfort maar in vergelijking met Tankahan in Indonesië pure luxe. En ze hebben er lekkere gin-tonic! Fabrice en Sylvie