Bridge over the river Kwai

Kanchanaburi is de stad van de beroemde brug over de rivier Kwai. Beroemd door het boek en nog beroemder door de film. We zijn vandaag over de brug gewandeld zoals de meeste toeristen doen. De spoorlijn is nog steeds in gebruik en o ironie door een aantal Japanse banken net na de oorlog gefinancierd ( als oorlogscompensatie). Het verhaal in het beroemde boek en de beroemde film is fictie, geschetst in een historische context. Er waren helemaal geen helden. Er zijn ongeveer 12.000 geallieerden gesneuveld, voornamelijk Engelsen, Australiërs en Nederlanders bij de bouw van de spoorlijn naar Birma. Ze liggen begraven in graven die nog steeds onderhouden worden door de Britse Commonwealth en die wij in België zo goed kennen rondom Ieper. Maar zowel in het boek, de film als op de meeste plekken hier is vergeten dat er ook meer dan 200.000 Aziaten het leven lieten bij de verdoemde brug en spoorweg. Het is raar om over zo’n brug te wandelen, een overspanning uit vorige eeuw over die mooie kalme river Kwai.

Net als in Ayutthaya, hebben we het moeilijk om ons plekje te verlaten en proberen we er het maximum uit te halen. Maar na nog een fikse zwembeurt en een paar badmintonspelletjes in Melaniestijl moeten we helaas alweer deze heerlijke stek verlaten. In een kleine 3 uur rijden we van Kanchanaburi naar Bangkok. Tien miljoen inwoners en zeven miljoen auto’s! Dat zul je geweten hebben. Maar het rijdt verrassend vlot. Om 16u zitten we al met de hele familie Opstap op een grote express rivierboot op weg naar de Wat Po. In de tempel klinken de Boeddhistische monniken als grommende motoren met hun gezangen maar de temperaturen eisen hun tol en we zoeken ‘s avonds wat verkoeling op aan de kanten van de Chao Praya rivier. Het eenvoudige restaurantje dat ons is aanbevolen lijkt op het eerste zicht zeer verdacht, en onze jongens vinden de she-men (travestieten) die ons bedienen maar raar (papa, is die mevrouw een man?), maar van het bord met de kip met cashew noten, kan Leon niet afblijven. De beste ooit. De terugweg door de smalle en donkere straten van Bangkok naar ons guesthouse (waarvan we de naam waren vergeten - wat niet helpt bij het vinden van de terugweg) maken een blijvende indruk. Het is ver van het centrum dat je het ware gelaat van een stad ontdekt. En Bangkok is een grote krioelende stad met heel vriendelijke inwoners. Fabrice